«Όπλο» κατά του καρκίνου η ογκο-υπερθερμία

«Όπλο» κατά του καρκίνου η ογκο-υπερθερμία

Ελπίδες στους καρκινοπαθείς δίνει μία διεθνώς αναγνωρισμένη μέθοδος καταπολέμησης του καρκίνου, η όγκο-υπερθερμία η οποία μπορεί να εφαρμοστεί παράλληλα και συμπληρωματικά με άλλες μεθόδους, όπως είναι: η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπευτική -τη δράση των οποίων ενισχύει- αλλά και η χειρουργική. 

Με τη χρήση της μεθόδου αυτής γίνεται υπερθέρμανση των καρκινικών όγκων σε θερμοκρασία μεταξύ 42 και 45 βαθμών Κελσίου με συνέπεια την καταστροφή τους. Η υπερθερμία εγκρίθηκε πέρσι ως θεραπευτική μέθοδος από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕΣΥ) και μάλιστα από πρόσφατη υπουργική απόφαση συνταγογραφείται ήδη από τα ταμεία υγείας.

Η υπερθερμία είναι μια ήπια, ακίνδυνη και άριστα ανεκτή μέθοδος η οποία σε συνδυασμό με τις κλασικές θεραπείες, αλλά και με τις ενισχυτικές συμπληρωματικές θεραπείες (βιταμίνες, βότανα, αντιοξειδοτικά σκευάσματα κλπ) εκτός από την καταστολή του όγκου βελτιώνει εντυπωσιακά την ποιότητα ζωής του ασθενούς, ανέφερε ο παθολόγος - ογκολόγος Κωνσταντίνος Δημητριάδης κατά τη διάρκεια επιστημονικής εκδήλωσης με αφορμή την τοποθέτηση μηχανήματος ολοσωματικής υπερθερμίας στην κλινική Άγιος Λουκάς. 

Ο κ. Δημητριάδης επισήμανε ακόμη ότι σειρές πειραματικών μελετών κατέδειξαν σημαντική διαφορά ανάμεσα στην απλή υπερθερμία και στην ογκοθερμία η οποία είναι μια ενισχυμένη τροποποιημένη υπερθερμία με ηλεκτρομαγνητικά και υπερτερεί σαφώς της πρώτης λόγω καλύτερης στόχευσης του όγκου αλλά και άλλων φυσικών ιδιοτήτων.

Σύμφωνα με τον κ. Δημητριάδη η ογκοθερμία συνδυάζεται και έχει συνεργική δράση τόσο με την ακτινοθεραπεία όσο και με την χημειοθεραπεία αυξάνοντας σημαντικά τα θεραπευτικά αποτελέσματα. Ελαττώνει τις υποτροπές, αυξάνει τα ελεύθερα νόσου μεσοδιαστήματα, βελτιώνει την ποιότητα ζωής, ελαττώνει τις παρενέργειες των κλασικών θεραπειών και βοηθάει στην αύξηση της επιβίωσης και του ποσοστού ιάσεων.

Εκτός από τον τοπική, δηλαδή την στοχευμένη υπερθερμία, σημαντική είναι και η ολοσωματική υπερθερμία η οποία είναι πιο περίπλοκη, απαιτεί μεγαλύτερο χρόνο υπερθέρμανσης ολόκληρου του ασθενούς και χρειάζεται εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό. Είναι χρήσιμη όταν γίνεται σε αραιά χρονικά διαστήματα πχ ανά 3-4 εβδομάδες και συμπληρώνει την τοπική υπερθερμία, η οποία εφαρμόζεται ανά δύο με τρεις ημέρες για διαστήματα 1-3 μηνών ανάλογα με τις ανάγκες και τη διάρκεια της εκάστοτε κλασικής θεραπείας