Γιατί δε μπορούμε να αντισταθούμε στα γλυκά;
Ένα τμήμα του εγκεφάλου που συνήθως σχετίζεται με την κινητικότητα
μπορεί επίσης να ελέγχει τις αντιδράσεις μας στην ανταμοιβή, σύμφωνα με νέα έρευνα
που τεκμηριώνει επιστημονικά την αδυναμία μας να αντισταθούμε στα γλυκά.
Όπως αναφέρεται σε άρθρο του επιστημονικού εντύπου Current
Biology, επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν με επικεφαλής την Δρ Αλεξάνδρα ΝτιΦελιτσιαντόνιο
υποστηρίζει ότι η διέγερση της συγκεκριμένης εγκεφαλικής περιοχής με χημικές ουσίες
που μοιάζουν με τα οπιοειδή έκανε τα πειραματόζωα να μην μπορούν να αντισταθούν
στις καραμέλες.
Ο εγκέφαλος παράγει τα δικά του οπιοειδή, χημικές ουσίες που μοιάζουν
με το εθιστικό όπιο. Μία εξ αυτών, η εγκεφαλίνη, έκανε τους πεινασμένους αρουραίους
να «ορμίσουν» σε σοκολατένιες καραμέλες γρηγορότερα.
Όταν οι επιστήμονες χορήγησαν στα πειραματόζωα μια τεράστια δόση
εγκεφαλίνης στην περιοχή του νεοραβδωτού σώματος, οι αρουραίοι μετατράπηκαν σε
«μασητικές μηχανές», καταναλώνοντας ποσότητα που αντιστοιχούσε σε ένα άτομο βάρους
68 κιλών, δηλαδή 3,1 -3,5 κιλά καραμέλες M&Ms μέσα σε μια ώρα.
«Η χορήγηση της εγκεφαλίνης τα έκανε να τρώνε τεράστιες ποσότητες
τροφής», εξηγεί η Δρ ΝτιΦελιτσιαντόνιο, απόφοιτη Βιοψυχολογίας του αμερικανικού
πανεπιστημίου.
Η μελέτη
Αυτό που προκάλεσε έκπληξη στους επιστήμονες ήταν η εγκεφαλική περιοχή
που ασκούσε επίδραση η εγκεφαλίνη. Το νεοραβδωτο
σώμα βρίσκεται εντός του εμπρόσθιου τμήματος του εγκεφάλου και είναι υπεύθυνο
για την κινητικότητα και την δημιουργία συνηθειών. Στις κινητικές διαταραχές όπως
η νόσος Huntington ή Πάρκινσον, η συγκεκριμένη εγκεφαλική περιοχή είναι κατεστραμμένη.
Στην παρούσα μελέτη διαπιστώθηκε ότι το νεοραβδωτό σώμα παίζει ρόλο
στα συστήματα ανταμοιβής του εγκεφάλου.
Η Δρ ΝτιΦελιτσιαντόνιο και οι συνεργάτες της μέτρησαν τα επίπεδα
της εγκεφαλίνης στο νεοραβδωτό σώμα στους εγκεφάλους των αρουραίων που έκαναν συνηθισμένα
πράγματα, όπως να τρέχουν και να παίζουν ή να μασουλάνε τα παιχνίδια τους.
Στη συνέχεια έδωσαν στα πεινασμένα πειραματόζωα καραμέλες
M&Ms και παρατήρησαν ότι η εγκεφαλίνη αυξήθηκε. Και όσο περισσότερο αυξανόταν
η εγκεφαλική ουσία, τόσο γρηγορότερα κατανάλωναν τα τρωκτικά τις καραμέλες.
Πάντως, οι αρουραίοι με φυσικά υψηλότερη εγκεφαλίνη δεν έφαγαν περισσότερη
σοκολάτα από αυτά που είχαν χαμηλότερη χημική ουσία, αλλά η ταχύτητα με την οποία
άρχιζε η κατανάλωση, ενδεχομένως να υπονοεί ότι υπάρχει κάποια κινητοποιητική επίδραση.
Αυτό έκανε τους ερευνητές να χορηγήσουν στα τρωκτικά εγκεφαλίνη με
απευθείας ένεση στον εγκέφαλο. Παρατήρησαν λοιπόν ότι η ουσία προκάλεσε διπλασιασμό
της ποσότητας που κατανάλωνε το πειραματόζωο. Ένας αρουραίος 300 γραμμαρίων έτρωγε
17 γραμμάρια καραμέλες σε μια ώρα, δηλαδή ποσότητα ίση με 3,5 κιλά για έναν μέσο
άνθρωπο.
Η αιτία
Τα λαίμαργα πειραματόζωα έκαναν τους επιστήμονες να σκεφτούν κατά
πόσο τους άρεσε η γεύση της σοκολάτας όταν είχαν υπερπληθώρα εγκεφαλίνης, ή αν απλώς
κινητοποιούνταν περισσότερο να τρώνε αδιάκοπα.
Ευτυχώς, στα θηλαστικά (είτε πρόκειται για ανθρώπους, είτε για ζώα)
τείνουν να κάνουν την ίδια κίνηση όταν δουν κάτι νόστιμο: να γλείφουν τα χείλια
τους. Σιτίζοντας με σοκολάτα τα πειραματόζωα (είτε είχαν πάρει επιπλέον εγκεφαλίνη,
είτε όχι) οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι αρουραίοι θεωρούσαν τη σοκολάτα εξίσου
νόστιμη. Με άλλα λόγια, η αλλαγή της διατροφικής συμπεριφοράς προκαλείται από μια
αύξηση στην κινητοποίηση για κατανάλωση τροφής.
«Πιστεύω ότι αυτό που καταφέραμε χορηγώντας επιπλέον εγκεφαλίνη στα
πειραματόζωα είναι να ενισχύσουμε το σύστημα κινητοποίησης του εγκεφάλου στο ανώτατο
δυνατό», εξηγεί η ερευνήτρια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το νεοραβδωτό σώμα του ανθρωπίνου εγκεφάλου
κινητοποιείται και όταν το άτομο βλέπει ένα λαχταριστό πιάτο φαγητό ή γλυκό. Αυτό
δείχνει ότι τα κυκλώματα κινητοποίησης του εγκεφάλου είναι διάσπαρτα και όχι σε
ένα συγκεκριμένο σημείο.
health.in.gr