Διαχείρηση θυμού-Ένα μάθημα εκτός εκπαιδευτικού συστήματος
ΜΑΡΙΑ ΣΠΥΡΟΥ - ΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Ζούμε
σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται
ως εποχή της ταχύτητας,
της τεχνολογίας,της εξέλιξης στο
χώρο της επιστήμης .Εξελίξεις
,λοιπόν, συντελούνται σε τόσους τομείς γύρω μας και 'έξω' από εμάς .Όλες αυτές οι αλλαγές γίνονται αντιληπτές και διαφημίζονται
με ποικίλλους τρόπους , κι εμείς από την άλλη νιώθουμε πως
χρειάζεται να συμμετέχουμε με κάπως στην όλη εξέλιξη.Και
θέλουμε να είναι κοινωνοί
σε όλα αυτά και τα παιδιά μας 'για να μην μένουν πίσω'.
Ξεχνάμε όμως, ότι για να υπάρξει ομαλή εξέλιξη
έξω ,απαιτείται εξέλιξη πρώτα από μέσα.Παραβλέπουμε ,ότι εμείς
και κατά συνέπεια και
τα παιδιά μας ,αναζητούμε
να φτιάξουμε έναν κόσμο
της άνεσης και της χλιδής
,κουβαλώντας τον θυμό μας και την οργή μας ....και
ούτε για μια στιγμή δεν μας προβληματίζει
η εύρεση του τρόπου
διαχείρησής του.Αυτό ,θεωρούμε είναι
δευτερεύουσας σημασίας....
Σαφώς ,υπάρχει
και θυμός που μπορεί να έχει και
εποικοδομητική χρήση
,όπως ο θυμός των παιδιών για την κακή απόδοση
στο σχολείο ή για
τις αδικίες που συμβαίνουν
στον κόσμο .Αυτός ο θυμός ,
μας κινητοποιεί σε δράσεις
και άρα είναι χρήσιμος
και σε εμάς και στους γύρω μας.
Είναι ο
άλλος θυμός και η οργή που κουβαλάμε
με κάποιον τρόπο όλοι μας ,που κανείς από τη μέρα που ερχόμαστε στον κόσμο δεν μας
μαθαίνει από πού πηγάζει
και πώς τον διαχειριζόμαστε.Η τυπική στάση των γονιών τόσο προς τον εαυτό τους όσο και στα παιδιά τους
περιλαμβάνει τις δικαιολογίες των
'νευρικών' γονιδίων ,που λειτουργούν ως άλοθι και δεν δημιουργούν την ανάγκη
ανάληψης ευθυνης και δράσεων.
Η
διαχείρηση του θυμού, ένα μάθημα που σε κανένα εκπαιδευτικό σύστημα δεν
κρίθηκε αναγκαίο να διδάσκεται, ξεκινά
με το να μαθαίνει
κανείς να ελέγχει το μυαλό και τις
αντιδράσεις του
.Διαφορετικά, υπερνικά ο
φόβος και ταυτόχρονα χάνεται
και ο αυτοέλεγχος
και ο αυτοσεβασμός.'Θα
οργιζόμασταν τόσο άσχημα αν είχαμε μάθει να αγαπάμε τον εαυτό
μας?Θα θέλαμε να πληγώσουμε
τον εαυτό μας και τα παιδιά μας αν είχαμε μάθει να σεβόμαστε εμάς και κατά προέκταση
τους γύρω μας?'
Η μεγαλύτερη εξέλιξη ,στης οποίας τη διαμόρφωση
μπορούμε και είναι ανάγκη να συμμετέχουμε είναι αυτή της προωπικότητας
της δικής μας και των παιδιών μας .Ας
διδάξουμε στα παιδιά, ότι είναι
σημαντικό να αγαπάμε τον εαυτό μας ,μέσα από το δικό μας
πρότυπο,ας τους δείξουμε το πρότυπο ενός γαλήνιου
ανθρώπου που ταυτόχρονα δεν
υποκύπτει στις προσταγές άλλων.Μάθετέ
τα την ψυχραιμ'ια και
υπενθυμίστε τους το πότε
χάνουν τον έλεγχο.Σταθείτε και αναλύστε
και τον δικό σας θυμό ώστε να
διαπιστώσετε ότι δεν θυμώνουμε
με τους άλλους ,αλλά η αιτία είναι τα δικά μας θέματα και
ο δικός μας τρόπος σκέψης που
οδηγεί σε εκρήξεις.Όλα αυτά μας
θυματοποιούν και μας καθιστούν
αδρανείς και εύκολη λεία σε όσους στοχεύουν
να μας κάνουν να χάσουμε την εσωτερική μας γαλήνη και να εξυπηρετήσουν τους
δικούς τους σκοπούς .
Α φήστε τα παιδιά να αποδεχτούν
το θυμό τους και να τον εκφράσουν χτυπώντας
ένα μαξιλάρι ή
ένα σάκο του μποξ ,ξεκαθαρίστε
όμως ποτέ σε βάρος
κάποιου άλλου.
Οι περισσότεροι
από εμάς δηλώνουμε πως
θέλουμε τα παιδιά μας ,αλλά και εμείς να μπορούμε να
καθορίζουμε το μέλλον μας και τις επιλογές μας αυτό πετυχαίνεται με συνεχή προσπάθεια απ΄ όλες
τις ενδιαφερόμενες πλευρές ,δεν είναι κάτι απλό και ποτέ κανείς
δεν ολοκληρώνει τις...'σπουδές' του .Είμαι σίγουρη όμως ότι αξίζει τον κόπο μια τέτοια προσπάθεια γιατί μόνο με πτυχία και στείρες γνώσεις ο κόσμος δεν
αλλαζει από 'τόπο γεμάτο
οργή σε τόπο θαυμαστό.
Τα σκυλιά
γαυγίζουν και δαγκώνουν
γιατί έτσι τα έφτιαξε ο Θεός.
Οι αρκούδες
και τα λιοντάρια γρυλίζουν
και παλεύουν
γιατί αυτή είναι η
φύση τους.
Εσείς παιδιά
,όμως, δεν πρέπει να αφήνετε
τέτοια πάθη
να φωλιάζουν στην καρδιά
σας.
Τα μικρά σας χέρια δεν φτιάχτηκαν
για
να βγάζετε τα μάτια ο
ένας του άλλου.
DIVINE SONGS 1715
[DYER -ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΑΛΗΘΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ?]