Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα-Νέα μελέτη για τον αυτισμό

Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα-Νέα μελέτη για τον αυτισμό

Κλινική μελέτη για το πρωτοποριακό μοντέλο παρέμβασης Γνωσιακού Συμπεριφορικού Δράματος (ΓΣΔ) για υψηλής λειτουργικότητας παιδιά με αυτισμό δημοσίευσε  στο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Αdvances in Research», με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού στις 2 Απριλίου, η Ελληνίδα Δρ. Χάρις Καρνέζη.

Το Γνωσιακό Συμπεριφορικό Δράμα (ΓΣΔ) είναι ένα ψυχοπαιδαγωγικό μοντέλο παρέμβασης, βασισμένο σε επιστημονική μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο πανεπιστήμιο Τρίνιτυ της Ιρλανδίας και συνδυάζει την τέχνη του θεάτρου με αρχές και τεχνικές από θεραπευτικές μεθόδους της ψυχολογίας που έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικές για παιδιά στο φάσμα του αυτισμού, όπως η γνωσιακή και η συμπεριφορική. Στόχος του ΓΣΔ είναι μέσα από φανταστικές διαδραστικές ιστορίες να δώσει το κίνητρο στους συμμετέχοντες να κατανοήσουν τους κανόνες κοινωνικής αλληλεπίδρασης και να ξεπεράσουν προβλήματα συχνά συνδεδεμένα με τον αυτισμό όπως φοβίες, άγχη, εμμονές, παρορμητική συμπεριφορά, μειωμένη βλεμματική επαφή, στερεοτυπίες, αντίσταση στην αλλαγή και μειωμένη αυτοπεποίθηση. 

To νέο αυτό άρθρο περιγράφει την διαδικασία εξάλειψης μιας μακροχρόνιας φοβίας ενός εντεκάχρονου αγοριού με σύνδρομο Άσπεργκερ για το σκούντημα, το οποίο εκλάμβανε λόγω της δυσκολίας του να κατανοήσει τις προθέσεις των άλλων πάντα ως παρενόχληση (bullying) με αποτέλεσμα βίαια ξεσπάσματα που τον στοχοποιούσαν στο σχολείο και τον απέκλειαν από δραστηριότητες που αγαπούσε όπως παραδείγματος χάριν το διάλειμμα. Μια ιστορία βασισμένη στο ενδιαφέρον του για την εξιχνίαση μυστηρίων αποτέλεσε το κίνητρο για να ανακαλύψει ότι πίσω από το σκούντημα μπορεί να υπάρχουν διαφορετικές προθέσεις, καθώς για να φτάσει στο στόχο του έπρεπε να χτυπήσει στην πλάτη ένα μωρό για να το σώσει από πνιγμό, να σκουντήσει τον κοιμισμένο βάτραχο για να τον ξυπνήσει και να του πει το δρόμο για το βυσσινόκηπο, να πείσει τη μαγεμένη στρουθοκάμηλο να τον αφήσει να τη σκουντήσει για να λυθούν τα μάγια). 

Πρόκειται για ένα προσωποκεντρικό μοντέλο που βασίζεται στα ενδιαφέροντα και τις δυνατότητες των συμμετεχόντων για την αντιμετώπιση των δυσκολιών τους. Η μέθοδος δεν αφορά στην κατά παραγγελία εκτέλεση των επιθυμητών συμπεριφορών ή στην εξάλειψη ανεπιθύμητων αλλά στη δημιουργία κινήτρου για τη βιωματική κατανόηση της αποτελεσματικότητάς τους ανά περίσταση.