Νέοι αθλητές: Τραυματισμοί και πρόληψη
Σύμφωνα με το εθνικό
ινστιτούτο αρθρίτιδας, μυοσκελετικών και δερματικών παθήσεων, που αποτελεί
μέρος των εθνικών ινστιτούτων υγείας των ΗΠΑ, οι πιο συνηθισμένοι αθλητικοί
τραυματισμοί οφείλονται σε ατυχήματα, στην ελλιπή προπόνηση ή στη χρήση του
λάθος εξοπλισμού. Οι αθλητές μπορούν επίσης να τραυματιστούν μόνοι τους γιατί
δεν είναι σε φόρμα ή επειδή δεν έχουν κάνει αρκετό ζέσταμα.
Ορισμένοι ειδικοί
στις ΗΠΑ βλέπουν όλο και περισσότερους νέους αθλητές τραυματίες λόγω
υπερβολικής άσκησης και αυτό μπορεί να εξηγήσει μερικώς τον αυξανόμενο αριθμό
των νέων ατόμων που εγκαταλείπουν τον αθλητισμό. Οι πιο κοινοί τραυματισμοί στον
αθλητισμό είναι οι εξής:
-Τραυματισμοί στα
γόνατα
- Διαστρέμματα
-Πρησμένοι μύες
- Τραυματισμοί στον
Αχίλλειο τένοντα
- Πόνοι κατά μήκος
της κνήμης
- Κατάγματα και
εξαρθρώσεις
Ενώ οι τραυματισμοί
στους νεαρούς αθλητές είναι παρόμοιοι με εκείνους που επηρεάζουν τους ενήλικες,
δεν μπορούν πάντα να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο γιατί τα όργανα τους
δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως.
Οι τραυματισμοί στην
πλάτη και στον αυχένα είναι λιγότερο συνηθισμένοι στους νεαρούς αθλητές, αλλά
όταν συμβαίνουν, μπορούν να προκαλέσουν τεράστια απογοήτευση. Ο αθλητής πρέπει
να ολοκληρώσει ένα περιεκτικό και απαιτητικό πρόγραμμα αποκατάστασης πριν
επιστρέψει στον ανταγωνιστικό αθλητισμό και σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να
μην επιστρέψει ποτέ στο συγκεκριμένο άθλημα.
Οι περισσότεροι
τραυματισμοί στην πλάτη και στον αυχένα είναι διαστρέμματα στις αρθρώσεις ή
στους μύες. Εκτός από τα τραύματα όμως, αυτοί οι τραυματισμοί οφείλονται
συνήθως σε αθλητική υπερβολή, ακατάλληλη τεχνική ή ελάχιστο stretching. Ο αθλητής παραπονείται για πόνο στην πλάτη όταν είναι
ενεργός και κινείται και αισθάνεται ανακούφιση όταν αναπαύεται.
Όμως, περιστασιακά,
μια πιο σοβαρή κατάσταση μπορεί να έχει παρόμοια συμπτώματα. Για το λόγο αυτό, η
σωστή θεραπεία τραυματισμών της πλάτης και του αυχένα σε νεαρούς αθλητές θα
πρέπει να περιλαμβάνει πάντα μια καλή αξιολόγηση από ιατρό.
Πρόληψη για την αποφυγή
αποκατάστασης
Στόχος της πρόληψης
είναι να αποφεύγεται ο τραυματισμός, με την επανόρθωση των μυών από τις
επαναλαμβανόμενες κινήσεις που γίνονται καθημερινά ή συχνά με την προπόνηση. Η επαναλαμβανόμενη
καταπόνηση μπορεί να οδηγήσει σε κακώσεις. Οι μύες σφίγγονται και το σώμα αναπτύσσει ανισορροπίες στη δύναμη και
στον συντονισμό των μυών.
Ένα κοινό πρόβλημα
στην αθλητική εκπαίδευση είναι ότι πολλοί αθλητές και προπονητές ακολουθούν τις
παραδοσιακές μεθόδους με τη άρση βαρών, στο πάνω και στο κάτω μέρος του σώματος
ή βασικές ασκήσεις sprint, ως έναν τρόπο να αναπτύξουν αντοχή έξω από το
συγκεκριμένο άθλημα. Αλλά αυτό μπορεί να αφήσει τον κορμό του σώματος ασθενή σε
σύγκριση με τα άλλα μέρη του. Ένα πρόγραμμα επανόρθωσης σε αυτή την περίπτωση
θα ξεκινήσει με τη σταθερότητα του κορμού, εστιάζοντας σε γοφούς, στομάχι και το
πίσω μέρος του σώματος.
Για να εξασφαλίσει
τις καλύτερες πιθανότητες επιτυχίας, ο αθλητής πρέπει να ξεκινήσει τις ασκήσεις
αυτές πριν προκύψει τραυματισμός. Αλλά δυστυχώς η συνήθης διαδρομή είναι η
πρόληψη ενός επόμενου τραυματισμού αφού έχει ήδη συμβεί ο πρώτος.
Ένας άλλος τρόπος
για να παραμείνει το πρόγραμμα πρόληψης χρήσιμο και ωφέλιμο για τον αθλητή,
είναι αυτό να εξελίσσεται συνεχώς με τις μεταβαλλόμενες ανάγκες και ικανότητες
του ατόμου. Οι ασκήσεις πρέπει να είναι προοδευτικές και επαναξιολογούνται
τακτικά.
Ένα επιτυχημένο
πρόγραμμα είναι αυτό που εντάσσεται στην
προπονητική ρουτίνα του αθλητή. Ο θεραπευτής πρέπει να έχει μια
λεπτομερή γνώση του αθλήματος, καθώς και τα ισχυρά σημεία και τις αδυναμίες του
αθλητή.
Συμβουλές για την πρόληψη τραυματισμών σε νεαρούς αθλητές
Η αμερικανική
Ακαδημία της Παιδιατρικής συνιστά τα εξής:
Χρόνος εκτός
προπόνησης: Ο αθλητής πρέπει να έχει τουλάχιστον 1 ρεπό την εβδομάδα για να
δίνει χρόνο στο σώμα του να ανακάμψει.
Διαλείμματα: Αρκετά
διαλείμματα κατά τη διάρκεια της προπόνησης ή των σπορ για την μείωση των
κινδύνων τραυματισμού.
Χρήση σωστού
εξοπλισμού : Ο εξοπλισμός θα πρέπει να είναι σωστός για το άθλημα και προσαρμοσμένος
σωστά όπως για παράδειγμα μαξιλάρια για τον αυχένα, τους ώμους, τους αγκώνες,
το στήθος, τα γόνατα, καθώς και κράνη, γυαλιά κλπ.
Αρκετό νερό:
Κατανάλωση νερού πριν, κατά και μετά την άσκηση ή το σπορ για να αποφεύγεται η
θερμοπληξία. Οι προπονητές και εκπαιδευτές θα πρέπει να μειώνουν ή να σταματούν
την προπόνηση όταν η θερμότητα ή η υγρασία είναι υψηλή.
Ενδυνάμωση των μυών:
Ασκήσεις πριν από αγώνες και κατά τη διάρκεια της προπόνησης, που ενισχύουν τη
δύναμη των μυών που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια του αθλήματος.
Αύξηση της
ευελιξίας: Stretching πριν και μετά από αγώνες και προπόνηση.
Σωστή τεχνική: Οι προπονητές
και εκπαιδευτές θα πρέπει να το ενισχύουν αυτό.
Ασφάλεια: Προπονητές
και αρχηγοί (στα ομαδικά αθλήματα) θα πρέπει να επιβάλουν αυστηρούς κανόνες ως
προς την ασφάλεια των παικτών κατά τη διάρκεια του αγώνα και να διακόπτουν το
παιχνίδι εάν υπάρχει κάποιο παράπονο για πόνο.
http://www.medicalnewstoday.com/articles/248796.php